«اذا مسّه الشّرُّ جزوعا *و اذا مسّه الخیر منوعا *الا المصلین *الذین هم علی صلاتهم دائمون …؛وقتی سختی و شری به او برسد بسیار بی تاب است و زمانی که خوبی برسد از دیگران به شدت منع می کند ،مگر نمازگزاران ؛همان هایی که دائما بر نماز مراقبت دارند .» سوره معارج آیه 20تا30
انسانی که در مکتب نربیتی نماز وارد شود ،از ضعف های بسیاری رهایی می یابد .انسان اگر به خود رها شود و در کلاس آموزش و تربیت نماز وارد نشود ،از هر سو مورد تاخت و تاز رذیلت ها قرار می گیرد .در این آیه خداوند می فرماید ،انسان مطوع است یعنی وقتی برخوردار از نعمت ها شود می خواهد در انحصار خودش باشد و هرگاه در تنگنای برخورداری افتاد ،جزع و فزع (بی تابی )می کند مگر فردی که وارد مکتب نماز شود که این از شرور ،خلاصی می یابد.